1997 İtalya yapımı bir film. İzlediğim en etkileyici filmdir benim için. Çünkü bir filmde etkilenip ağlamam gerçekten çok zordur. Ama bu filmde ilk kez ağladım hatırladıkça hala duygulanırım.
Film müziği gerçekten çok etkileyici dinlemenizi tavsiye ederim :)
Filmin ilk yarısı romantik komedi şeklinde ve 2. Dünya savaşı öncesini anlatıyor . Ana karakterimiz Guido Orefice(Roberto Benigni) Arezzo dan gelen genç bir italyan yahudisir. Amcasının otelinde garson olarak çalışıyor para biriktirip kitap dükkanı açmayı hayal eder. Yerel bir okulda öğretmen olan Dora (gerçek hayatta eşi olan Nicoletta Braschi)ya aşık olur.
İlk tanışmaları, Dora'yı etkilemesi,onu nişan sırasında at ile kaçırması,evlilikleri filmde her şey çok güzel. Daha sonra Giousé adında çocukları olur. Buradan sonra ikinci yarı başlar. 2. Dünya savaşı çıkmıştır. Guido yahudi olduğu için ve giousé de onun oğlu olduğu için toplama kampına nazi tarafından götürülürler.
Kapının üzerinde yahudiler ve köpekler giremez yazıyor .O zamanda ki ırkçılık işte...
Giousénin 4, yaş doğum günü... Hediye olarak babasından tank ister.İşte bugün baba ve oğlunun kampa götürüldüğü gündür. Dora saygın bir italyan ailenin kızı olduğu için kampa götürülmüyor ama kendisi başka bir vagona atlar ve kampa gider. Buradan sonra babanın, annenin fedakarlıkları başlıyor. Kampa geldiklerinde koğuşa bir Alman nazi subayı girer ve Almanca bilen olup olmadığını sorar. Guido Almanca bilmemesine rağmen ben biliyorum der. Subay bir şeyler söyler Guido söylenenleri oğluna bir oyun oynandığını her kazanmalarında 10 puan kazanacaklarını ve 100 puana ulaştıklarında istediği tankı kazanabileceğini söylerek çevirir.
Savaşı oğluna bir oyunmuş gibi anlatır.Guido neşesini hiç kaybetmez oğlunun psikolojisini bozmamak için hep gülümser.Son oyuna gelir sıra sürekli saklandığı dolaptan çıkmazsa tankı kazanacağını söyler babası.
Bu son fotoğraf filmde ki babanın fedakarlığını ve büyük özverisini kanıtlıyor.
Fazla detaya inmek istemedim. Filmde anlatamadığım daha bir sürü güzel sahneler var. Sonu ise mükemmel. Son koyduğum fotoğraftaki bölümden itibaren ağlamaya başlayabilirsiniz. Bu gün yazarken bile duygulandım tekrar tekrar.
Kesinlikle izlemelisiniz. Film başından itibaren sizi kendine çekiyor. Eminim ben de edindiği yeri sizde de edinecek.
İYİ AKŞAMLAR :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder